Diego de Silva y Velázquez
Biografía
Diego de Silva e Velázquez, pintor español e considerado a personalidade artística máis destacada do seu tempo, naceu en Sevilla en 1599. De nai sevillana e pai de orixe portuguesa, comezou a súa traxectoria moi novo e recibiu a maior influencia, non só pictórica senón ademais cultural e literaria, de mans de Francisco Pacheco, pintor de estilo manierista. Con só dezaoito anos convértese nun pintor independente tras examinarse no gremio de pintores da súa cidade natal.
Na súa primeira etapa, que transcorre desde 1618 ata 1623, Velázquez realiza algunhas obras relixiosas e escenas costumistas nas que desenvolve a técnica do claroscuro e onde aparece a grande influencia do naturalismo de Caravaggio. A capacidade de converter as escenas relixiosas en algo próximo e realista constitúe unha característica importante que lles legou a outros artistas do seu tempo.
En 1623 é nomeado pintor da corte. Comeza así unha carreira cortesá na cal recibiu varios títulos como axudante de cámara e cabaleiro da Orde de Santiago. Durante esta época realiza numerosos retratos da familia real nos cales consegue gran realismo e sobriedade co emprego da luz.
Durante as súas dúas viaxes a Italia, unha en 1629 e outra en 1648, Velázquez consegue transformar o seu estilo pictórico, que dota cunha nova luz e cores máis vivas e chega a conseguir a perspectiva aérea.
Na etapa final da súa pintura é cando alcanza o seu maior desenvolvemento e onde realiza as súas obras mestras. Morre en Madrid en agosto de 1660 tras unha longa enfermidade.
Obra
Velázquez conservou o tenebrismo e realismo pero non tivo moita afección polas figuras mitolóxicas nin por perfilar os contornos humanos. O importante para o pintor non era asombrar pola súa capacidade de reproducir o que vía, senón demostrar ata onde podía chegar coa súa pintura.
Pola súa cegadora variedade de pinceladas e unha sutil harmonía de cores, logrou efectos de forma, textura, luminosidade e atmosfera que o converteron nun precedente do impresionismo.
Durante os posteriores séculos XVIII, XIX e XX, foron moitos os artistas que se inspiraron na pintura de Velázquez para elaborar algunhas das súas propostas máis destacadas, como Francisco de Goya, Edouard Manet, Auguste Renoir, Claude Monet ou Pablo Picasso.
As meninas
Foi pintado en 1656 e ten como tema o retrato da infanta Margarita, filla de Filipe IV, rodeada do seu servizo e familia nunha sala do Alcázar de Madrid. Este cadro é considerado un dos cumes da pintura universal, moi imitado posteriormente e admirado por todos. Foi moi destacado porque o propio autor se representa a si mesmo pintando a obra para afirmar a supremacía da arte da pintura. Ademais o conxunto de perspectivas consegue un efecto atmosférico que dá lugar a un xogo espacial de extraordinaria complexidade.
A rendición de Breda
Obra sobre o episodio histórico sucedido en Breda (Holanda) en 1625, cando os holandeses son derrotados polos terzos españois e estes tomaron a mencionada cidade. Finalmente acabaría coa derrota de España e a independencia dos Países Baixos. Foi pintada en 1634 para o Salón de Reinos do Palacio do Bo Retiro e nela Velázquez consegue un realismo impresionante fuxindo dos convencionalismos onde o tema bélico é tratado con moita sensibilidade e destaca a clemencia e a compaixón cara ao vencido.
Os borrachos
Obra pintada para Filipe IV en 1629. Nela despréndese o carácter mitolóxico e o aire divertido ao representar a Baco como deus que obsequia o home co viño para liberalo, en certo modo, dos problemas cotiáns. Consegue introducir un aspecto profano nun asunto mitolóxico, mesturando unha escena tabernaria co Deus do viño.
